हरेक साँझ अनि हरेक बिहानीका मध्यान्तरहरु काला हुन्छन् अन्धकार हुन्छन् र निष्पट्ट हुन्छन् त्यसैले सानो ज्योति नै आशावादी लाग्छ । उज्यालो छोडेर आएका रातहरु चैतन्य हुँदैनन् जाग्रत हुँदैनन् र उत्पादक हुँदैनन् तैपनि आशाको दियालो बाल्छन् हुङ्कार उब्जाउँछन् र सपना जन्माउँछन् – प्रत्येक रातहरु उज्यालो पछ्याउँदै गएका रातहरु मनभरि जिजिविषा पाल्छन् भविष्य छाँट्छन् र बाटाहरु हेर्छन् – ती विषम रातहरु रातहरु सुषुप्त छन् रातहरु निःशब्द छन् र त श्वासहरु झर्का ठान्छन् स्वरहरु चर्का ठान्छन् मेरा भोगाइका ती अर्थपूर्ण रातहरु मेरा सहबासका ती पृथक रातहरु ।।