प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीको पुस ५ गतेको पछिल्लो तरङ्ग गण्डकी प्रदेशमा भित्रिएको छ। अविश्वासले अर्को विश्वास गुमाएको छ। अरूभन्दा केही हदसम्म निष्ठा र सिद्धान्तको राजनीति गर्ने जनमोर्चालेसमेत विश्वास गुमाइसकेको छ। जनमोर्चाको राजनीति पदलोलुप नभएको, वस्तुनिष्ठ मूल्यांकन र आदर्श आफूलाई मन परेकोले आफू उनिहरूकै लाइनमा उभिने अभिव्यक्ति दिएका दिपक मनाङ्गे अन्ततः गेम चेन्जरका रुपमा देखिए र मन्त्री बने। एकाएक गायव भएका सांसद खिमबिक्रम हस्पिटलमा भेटिए। अविश्वासको प्रस्तावमाथि अझ धेरै अविश्वास सिर्जना हुँदै स्थगनमा पर्‍यो।गण्डकी प्रदेशको राजनीतिक परिणाम अझ निर्कोल गर्न कठिन छ। को हार्छ, को जित्छ यकिन छैन। तर मनाङ्गेले जितिसकेका छन्। राजिव गुरूङले हार्दा दिपक मनाङ्गेले जितेको अदालती फैसला होस् वा एमालेले फिल्ड समाल्न नसक्दा स्वतन्त्र मनाङ्गेले हानेको संसदीय चौका, जितका उदाहरण काफी छन्। जब अविश्वासको हार-जितलाई स्थगन गरेर मनाङ्गेले मन्त्री पद जिते, तब सामाजिक सञ्जाल एकाएक तातियो। सांसद राजिव गुरूङ, पुन: डन मनाङ्गे र मन्त्री दिपक मनाङ्गेको अवतारमा भाइरल भए। प्रहरीले मन्त्री दिपकलाई गरेको सलामी र डन दिपकलाई कुनै बेला लगाएको हत्कडीको विवेचना गरियो। सामाजिक सञ्जाल समाजको वर्तमान (भर्चुअल) अनुहार हो। सामाजिक सञ्जालको यी कथा र तस्बिर हेर्दै गर्दा मसँग एक जना सज्जन साथमा हुनुहुन्थ्यो। उहाँलाई यो घटनामा अलिकति पनि दिलचस्बी लागेनछ। उहाँले बडो सामान्य रूपमा प्रतिक्रिया जनाएपछि मैले उहाँलाई उत्तेजित बनाउने मनसायले भने, ‘डनलाई मन्त्री बनाउनु त भएन नि!’, उनले तत्कालै रेडिमेड जवाफ फर्काए, ‘दिपक पो पहिलोपल्ट हो त अरू त बनिरहेकै थिए नि!’ मलाइ खसखस लाग्यो सोधे, ‘कसरी?’ मेरो सहज प्रश्नमा उनी मुस्कुराए र भने, ‘दुई चार जनाबाहेक अरू को छन र! सबका चरित्र र व्यवहार मनाङ्गेको भन्दा कम छैन।’ सधै देखिरहेको/भोगिरहेको यो दृश्यलाई हेर्ने मेरो दृष्टिकोण उनकोभन्दा फरक रहेछ। भलै उनलेभन्दा मनाङे कहानीको सायद मलाई जानकारी धेरै थियो। मनाङ्गेको डनगिरि चरित्रभित्र असलपन जति भेटिन्छ त्यति मात्र राजनीतिक नेताको छबिमा भेटिए पुग्छ। नेताहरूको देखाइएको असल चरित्र भित्र लुकेको मनाङ्गे प्रवृत्ति चै हेर्नुपर्दैन भन्ने उनको भनाइले म अवाक भएँ। काठमाडौं बसाइमा सुनिने धेरै नाममध्ये मनाङ्गे पनि एक हो। जो गुन्डागर्दीमा कहलिएका नाममा एक नम्बरमैं पर्लान्। हुन त उनी आफूलाई वारियर भन्छन्। प्रहरीले जबर्जस्ती गुन्डाको बिल्ला भिराएको बताउँछन्। आफूलाई अप्ठ्यारो परेकाको सहयोगी भन्न रूचाउँछन्। यता प्रहरी भने उनलाई संगठित रूपमा गुन्डागर्दी गर्ने बताउँछ। उनी भने आफू एक निडर र सत्यको पक्षमा लाग्ने भएकाले धेरैले साथ दिने गरेको दाबी गर्छन्। जसले जे भने पनि मनाङ्गेले आफूलाई गुन्डाको छविबाट मुक्त गर्न धेरै मुश्किल पर्छ। नेताको छवि बनाएर गुन्डागर्दी गर्नु र गुन्डागर्दी पछि नेता बन्नुको फरक यही होला। नेताको आवरणमा रहेका गुन्डाको नाम लिन जति सजिलो छ त्यति नै सजिलो गरि गुन्डागर्दीबाट नेता बन्नेको नाम भटिन्छ। तर नेताको गुन्डाहर्कत राजनीतिक हुन्छ र मनाङ्गेहरूको अपराधिक। अबका दिनमा भने उनको पनि राजनीतिक हुनसक्ला। मनाङेको छवि गुन्डागर्दी भए पनि उनको भनाई मान्ने हो भने, उनी राजनीतिसँग जोडिएका पात्र हुन्। उनको गुन्डागर्दी राजनीतिक आन्दोलनमा जनपरिचालनमा प्रयोग भयो। उनका सामान्य कार्यकर्ता, राजनीतिकदलका भेट्रान कार्यकर्तामा गनिन्छन्। कुनै समय सदरखोर डिल्लीबजारको कारागार बसाइमा दिपक मनाङ्गेलाई भेट्नेको सूची हेर्दा स्पष्ट हुन्छ, उनको राजनीतिक कनेक्सन। सायद उनले त्यतिबेला नै सोचेको हुनुपर्छ यो मन्त्री पद। भलै यो उपलब्धि उनलाई ढिलो आइलाग्यो। ढिलो किनभने उनका अगुवा पछुवा पहिलेनै सांसद-मन्त्री भइसके। मनाङ्गेले त्यतिबेला नै डिल्लीबजार कारागारलाई महिलाबन्दी स्थान्तरण गरेर समग्र रूपमा पुरूष कारागार बनाएर भौतिक संरचनको विकास आफ्नो पैसा र प्रयासमा गरेको सुनिन्थ्यो। सायद यो उनी भित्रको असलपनाको उजागार होला। प्रत्येक मान्छेमा असलपन र खरावपन दुबै हुन्छ। जुन हाबी हुन्छ त्यसको चरित्र त्यस्तै हुन्छ। तर नेतामा थोरै असलपन देखाएर व्यापक कमिनापन लुकाउने तागत हुन्छ। मनाङ्गे अब नेता भएका छन्। सायद उनमा पनि यो तागत विकसित हुनेछ। विकशित नभए पनि उनले सिक्नेछन् कि, यो राजनीतिक नेताको आवरणभित्र लुकाउन नमिल्ने केही हुँदैन। अपहरण, खरिद-बिक्री, सुरासुन्दरीको पाठ त उनले यही प्रदेश अधिवेशनबाट चाडै सिक्नेनै छन र बुझ्नेछन्। गुन्डा मनाङ्गे र नेता दिपकले गरेका उही कामको फरक परिभाषा। पार्टी खोलेर गर्दा राजनीतिक हुने काम कसरी उनले र उनका सहयोगीले गर्दा अपराध करार भए। अनि दिपक गुरूङले विवेकक बन्दकी राखेर गर्ने निर्णयको चुरो बुझ्नेछन्। कर्मचारीतन्त्रको जोड-घटाउ र गुणन भागको फेहरिस्त बुझ्नेछन्। वैदेशिक अनुदानको सटहीदर कन्ठ पार्नेछन्। आफू पटक पटक अदालत पुग्दा नबुझेको न्यायपालिका बुझ्नेछन् र एक पूर्ण नेता बन्नेछन्। पूर्ण नेता बनेका दिपक गुरूङलाई त्यति बेला डन मनाङ्गेले दुःख नदिओस्। शुभकामना मन्त्रीज्यू।