वैशाख १० गते तनहुँ, चितवन र बाराका तीन निर्वाचन क्षेत्रमा हुन लागेको उपनिर्वाचनको प्रचारप्रसारको क्रम आजै मध्यरातदेखि समाप्त हुँदैछ।
चैत २० गते मनोनयन दर्ता लगत्तै सुरु भएको चुनाव प्रचारप्रसारको क्रम आज मध्यरातदेखि औपचारिक रुपमा अन्त्य हुँदै गर्दा विभिन्न दलका उम्मेदवारहरु जोडतोडका साथ जनताको मन र मत जित्ने अन्तिम प्रयास गर्दैछन् भने परिणाम कस्तो आउला भनि सबै नेपालीले चासोका साथ हेरिबसेका छन्।
यसमा पनि सबैभन्दा बढी चासोको केन्द्र तनहुँ १ बन्दैछ। जहाँ सत्तारुढ लोकतान्त्रिक–वामगठबन्धनका साझा उम्मेदवारका रुपमा नेपाली कांग्रेसका केन्द्रीय सदस्य गोविन्द भट्टराई राष्ट्रपति रामचन्द्र पौडेलको रिक्तता पूर्ति गर्न मैदानमा उत्रिएका छन्।
यसका अतिरिक्त कांग्रेसकै नेतृत्वको आशिर्वादमा विगतमा प्राप्त लाभको पदबाहेक केही उपलब्धि हाँसिल गर्न नसकेका ‘नेता र नेतापत्नी पीडित’ स्वर्णिम वाग्ले र कुनैबेला एमाले अध्यक्ष केपी शर्मा ओली र उनका वफादार हस्तिहरुको योजना मुताविक सांसद अपहरण जस्तो ‘परोपकारजन्य कार्य’मा संलग्न भएको आरोप लागेका पूर्व प्रहरी प्रमुख सर्वेन्द्र खनाल पनि गोविन्दसँगै चुनावी प्रतिस्पर्धामा उत्रिएका छन्।
यी तीन जना प्रमुख प्रत्यासीमध्ये १० गतेको उपनिर्वाचनमा कसले बाजी मार्ला र कसले कसलाई पछार्ला भन्ने सवालमा यी उम्मेदवारसँगै उनीहरु सम्बद्ध दलका नेता, कार्यकर्ताको आ–आफ्नै दाबी होला।
राजधानी काठमाडौंं र देश बाहिर विश्वका विभिन्न कुनामा रहेर पनि मातृभूमि नेपालको रमिता हेर्न सामाजिक सञ्जालमार्फत हदैसम्मको मनोरञ्जनमा व्यस्त जमातको बेग्लै रुचि र कामना पनि होला। तर, विगत तीन दशकदेखि वर्ततमानसम्म तनहुँको राजनीतिक परिदृश्यलाई नियाल्दा यी तीन पात्रमध्ये अग्रस्थानमा गोविन्द नै देखएका छन्। जसका केही तथ्यगत आधारहरु पनि छन्।
पहिलो आधारः अतिथिलाई सम्मान, स्थानीय नेता गोविन्दलाई मतदान
लोकतन्त्रको मूल मर्म भनेकै आवधिक निर्वाचन हो। जहाँ, आम मतदाताले आफ्नो जनप्रतिनिधि छनौट गर्दा केही लिखित/अलिखित मापदण्डका आधारमा गर्ने गर्दछन्।
अर्थात, कुनै पनि क्षेत्रका मतदाताले आफ्नो जनप्रतिनिधिलाई प्रत्यक्ष चिनेजानेको हुनु पर्छ र उसले आफ्नो सुख÷दुःखमा साथ दिएको हुनुपर्छ भन्ने ठान्नु स्वभाविक हो। यस आधारमा हेर्ने हो भने, गोविन्द तनहुँकै व्यास ११ मा जन्मिएर, त्यहीँको हावा, पानी, माटोसँग परिचित भूईमान्छे हुन्। जब कि खनाल र वाग्ले तनहुँका लागि चुनाव अवधिभरका लागि मात्रै पाहुना सरह भएको दाबी तनहुँका युवा विपिन अधिकारी गर्दछन्।
उनी भन्छन्, ‘भनिन्छ, पिलो र पाहुनालाई आइदिए भयो। कहाँ, कतिबेला आउने वा जाने पत्तो हुँदैन। अर्थात वाग्ले र खनाल तनहुँका लागि पाहुना भन्दा पनि अहिले पिलो जस्तै बन्दैछन्। जसलाई तनहुँ १ का मतदाताले १० गते अपरेशन नै गरेर निचोर्ने छन्।’
हुनत, पैत्रिक जन्मथलो भानु नगरपालिकाको तनहुँसुर बताउने खनाल पनि आफू तनहुँकै बासिन्दा भन्न रुचाउँछन्। तर, परिवारसँगै राजधानीलाई आफ्नो स्थायी बासस्थान बनाएका खनालको तनहुँ राजनीतिक अभिष्ट पूरा गर्ने वैकल्पिक उपायका लागि मात्रै हो भन्नेमा तनहुँबासीले नबुझेका छैनन्।
गोरखामा जन्मिएर, राजा/महाराजाका सन्तानले जस्तो प्रतिष्ठित शिक्षण संस्थामा स्कूले शिक्षा हाँसिल गर्दै विदेशका महंगा विश्वविद्यालयबाट विद्यावारिधि गर्दै जीवनको अधिकांश उर्वर समय विदेशी संघ, संस्थामै डलर आर्जनमा विताएका राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टीका उम्मेदवार वाग्लेका लागि त तनहुँ विल्कुलै नौलो ग्रह जस्तै नै हो। जहाँ सम्भवतः उनले पहिलो पटक पाइला टेक्दै छन् त्यो पनि राष्ट्रिय राजनीतिमा स्थापित हुने अतृप्त महत्वाकांक्षा पूरा गर्ने सपना लिएर।
हुनत, आधुनिक विज्ञान र प्रविधिले फैलाएको चेतनाको स्तर माथिल्लै तहमा पुगेको तनहुँका जनताले यी तीन जना उम्मेदवारमध्ये सबैलाई कुनै न कुनै हिसाबले नचिनेका हओइनन्। तर, फरक यत्ति हो, खनाल र वाग्लेले संसद भवन प्रवेशको मार्ग खुला गर्न अहिले पार्टीको सहारा लिएर तनहुँको माटोमा टेक्दैछन् र त्यहाँका एकाध गाउँ, ठाउँ र मानिसहरुको परिचय लिने जमर्को गर्दैछन्।
स्वर्णिमजी! ‘अतृप्त महत्वाकांक्षा’ पूरा गर्न पनि निरन्तरता, इमान्दारिता र विनम्रता चाहिन्छ है
तर, गोविन्दलाई त्यहाँका हरेक नागरिक र डाँडाँ काँडाले मात्रै चिन्दैन, उनी स्वयंले त्यो सिंगो तनहुँको बाटो, घाटो, कुलो, कुलेसो, पानी, पँधेरोसँगै त्यहाँ अधिकांश मानिसलाई पनि व्यक्तिगत रुपमै चिन्दछन्। त्यो पनि उनीहरुको पुस्तौनी इतिहास र परिचयसहित।
जसको आधारमा पनि वाग्ले र खनाललाई भन्दा गोविन्दलाई नै मत बटुल्न सजिलो बन्दै गएको तनहुँका कांग्रेस नेता एवं गण्डकी प्रदेश सभा सदस्य अशोक श्रेष्ठको बताउँछन्।
दोस्रो आधारः
एमाले उम्मेदवार पूर्व प्रहरी प्रमुख खनालको परिचय भनेकै रिटायर्ड प्रहरी प्रमुखको रुपमा परिचित छ, एमाले नेताको रुपमा होइन। जो जागिरे जीवनको ३० वर्ष त के सेवा निवृत्त भएपछिका दिनमा पनि तनहुँ टेक्ने भ्याएका थिएनन् होला। अर्का उम्मेदवार रास्वपा उम्मेदवार वाग्लेको परिचयबारे त के नै भन्नु छ र?
पञ्चायतकालमै गोरखाबाट राजा, महाराजा र दरबारियाका लागि खोलिएको सुविधा सम्पन्न बुढानिलकण्ठमा विद्यालय तहको शिक्षा हाँसिल गर्ने सुनौलो अवसर पाए। जहाँ अध्ययन गर्दैगर्दा राजा विरेन्द्रको जन्मोत्सवमा ०४५ सालमा सम्पन्न राष्ट्रिय निवन्ध प्रतियोगिता हुँदा राजाको स्तुतिगान गर्दै प्रथम पुरस्कार मात्र होइन, ०४६ सालको एसएलसी परिक्षामा दोस्रो स्थानमा रहन सफल भए। त्यसपछिका दिनमा युरोप, अमेरिकाका विश्वविद्यालयदेखि विभिन्न अन्तर्राष्ट्रिय संघ, संस्थामा डलर आयआर्जनका लागि जागिर खाँदै एक दशकअघि नेपाली कांग्रेसका शीर्ष नेता, नेतृसँग आफ्नो पहिचान र पहुँच बढाए।
तत्कालिन सभापति सुशील कोइरालाको नेतृत्वमा गठित सरकारको उपहार स्वरुप सुरुमा राष्ट्रिय योजना आयोगको सदस्य बने। त्यसपछि शेरबहादुर देउवा र उनकी पत्नीको गुनगान गाउँदै पुनः योजना आयोगको सदस्य र उपाध्यक्षको पद समेत चड्काएनन्, भर्खरै कांग्रेसको सदस्यता समेत लिँदा नलिँदै ७६ सालको महासमिति बैठकमा देउवाबाट मनोनित सदस्य समेत बन्न भ्याए।
तर, डब्बल नेकपाका अध्यक्ष केपी शर्मा ओली नेतृत्वको प्रचण्ड बहुमतसहितको सरकारको चकचकी र बकबकीमा कांग्रेसको धुमिल भविश्यमा हराउने भयले त्रसिद बनेका वाग्ले पुनः ११ लाख मासिक तलब सुविधा खोज्दै १८ महिना अमेरिका भासिए।
तर, तनहुँको व्यास नगरपालिका ११ मा जन्मिएर त्यहीको हावा, पानी, माटोसँग लड्दै, भिड्दै र सरकारी विद्यालय र क्याम्पस धाउँदै कलिलो उमेरमै लोकतन्त्र र जनअधिकारका निम्ति राज्यशक्तिका विरुद्ध लड्दै जेल, नेल भोगेका गोविन्दले अहिले त्रिभुवन विश्वविद्यालयबाट अर्थशास्त्रमै विद्यावारिधि गर्दैछन्। ४५ वर्ष लामो राजनीतिक जीवनमा लाभको पदप्राप्ति भन्दा उनले संघर्षकै जीवन विताउन चाहे।
पदमा नहुँदा पनि तनहुँका विभिन्न गाउँ, बस्तीहरुमा ६६ वटा खानेपानी योजना संचालन गरेर गाउँले महिलाहरुको पिठ्यूबाट गाग्रीसहितको डोको र टाउँकोबाट नाम्ला हटाएको कारण अहिले तनहुँबासीले भूईमान्छे गोविन्दलाई ‘पानी मान्छे’को उपनामले चिन्दछन्।
राजकीय सत्ता र पदमा कहिल्यै नपुगेपनि निरन्तर मन्त्रालय, विभाग र सरकारी महाशाखाहरु चाहरेर तनुहुँको भौतिक पूर्वाधार विकास निर्माणमा पनि उनले गरेका कामको बल्ल प्रशंसा हुँदैछ।
जब कि सत्ता र शक्तिको शीर्ष स्थानमा रहेका खनाल हुन वा योजना आयोगको सदस्य, उपाध्यक्षदेखि चौधरीग्रुपको वाईवाई चाउचाउले देश बनाउने ‘बलियो नेपाल’ अभियानका पूर्व अध्यक्ष तथा सिद्धार्थ राणाको ५ करोड दानदातव्यमा आइआईडीएसका अध्यक्ष समेत रहेका वाग्लेले तनहुँ र तनहुँबासी जनताको विकास र संमृद्धिको सवाल त परैको कुरा, नेपाली वा अंग्रेजीमा पनि तनहुँको उच्चारण विरलै गरे होलान्।
गोविन्दले तनहुँको विकासमा देखाएको चासो र पुर्याएको योगदानकै कदर स्वरुप बुधबार मात्रै सत्ता गठबन्धनका शीर्ष चार नेता, जो देशको वर्तमान प्रधानमन्त्रीदेखि पूर्व प्रधानमन्त्रीसम्म,ले तनहुँको चुनावी सभालाई सम्बोधन गर्दै उनलाई विजयी गराए मन्त्री नै बनाउने बाचा गरेर फर्किए।
गठबन्धनभित्र बढ्दो बलियो विश्वास र एकता
हुनत, यसअघिको निर्वाचनमा पनि यी दलहरुबीच गठबन्धन भएकै थियो। तर, त्यतिबेलाको परिस्थिति बेग्लै थियो। अर्थात, त्यतिबेला कुन जिल्ला, कुन क्षेत्रमा कुन दलको कुन पक्षले नेताले टिकट पायो र कसले समानुपातिकमा कसलाई राख्यो भन्ने आन्तरिक विवाद र मनमुटावले तनहुँका मतदातालाई पनि प्रभावित पारेको थियो होला।
तर, अहिले सींगो देशको ध्यान तनहुँमा केन्द्रीत छ। गठबन्धनका सबै सहयात्री नेता, कार्यकर्ताबीच बलियो एकता र विश्वास पलाएको छ। टिकट योग्यमध्ये पनि सर्वश्रेष्ठ मानिएका इमान्दार र सरल नेताले नै पाएको सन्देश गएको छ। गोविन्दले पाउँदा तनहुँका कुनै नेता, कार्यकर्तालाई मन दुःखाई छैन।
राजनीतिमा निरन्तरता, इमान्दारिता र विनयशीलता भयो भने ढिलो, चाँडो पालो सबैको आउँछ भन्ने उदाहरण गोविन्दले दिएका छन्। विगत ४५ वर्षको राजनीतिक जीवनमा देशका सबैजसो शीर्ष नेताहरुसँगको अत्यन्त निकटको सम्बन्ध र सहकार्य भएपनि अवसरले ठगिएका गोविन्दलाई यसपाली साँच्चिकै न्याय पार्टीले गरिसकेको र अब उनलाई तनहुँबासीले पनि न्याय गर्ने आशा बुधबारको कार्यक्रममा नेताहरुले व्यक्त समेत गरिसकेका छन्।
पौडेल र जोशीबीचको पुस्तौनी द्वन्द्धको अन्त्य
०४८ सालको आम निर्वाचनमा तनहुँका ३ क्षेत्रमध्ये १ बाट पूर्व नेता रामचन्द्र पौडेल, २ मा गोविन्दराज जोशी र तीनमा पदमबहादुर आलेले चुनाव लडेका थिए। त्यसपछिका दिनमा पौडेल र जोशीबीचको आन्तरिक टकराब बढ्दै गयो।
पौडेल र जोशीबीच क्षेत्र परिवर्तन पनि भयो। जुन, ०७४ को निर्वाचनमा निर्वाचन क्षेत्रको संख्या कटौतीसँगै पौडेल १ मा उम्मेदवार बने भने जोशीले उनका विरुद्धमा उम्मेदवारी दर्ता गराए। पछि निर्वाचन आयोगले जोशीको उम्मेदवारी खारेज गरिदिएपछि पौडेललाई हराउन जोशीले सबै उपाय प्रयोग गरे र परिणाम आफूले चाहेबमोजिमकै निकाले।
पार्टी अनुशासनको कारबाहीमा परेका जोशीले गत स्थानीय निर्वाचनमा आफ्नै छोरालाई कैँची चिन्ह लिएर एमालेको समर्थनमा व्यास नगरपालिकामा मेयरको उम्मेदवार बनाए भने गत आम निर्वाचनमा पौडेल विरुद्ध चुनाव लडेर ६ हजार ८ सय मत पनि पाए। यसका बाबजूद पौडेल सांसद मात्र बनेनन् गठबन्धन दलहरुबीचको भत्किइसकेको सत्ता राजनीतिको तालमेल पुनः लिकमा आउँदा उनी देशकै राष्ट्रपतिमा निर्वाचित भए र उनको क्षेत्रमा अहिले उपनिर्वाचन हुँदैछ।
देशको राष्ट्रपतिमा निर्वाचित भइसकेपछि सक्रिय राजनीतिबाट पाखा लागेका पौडेलसँगै कांग्रेसले जोशीलाई पार्टीमा भित्र्याउन रातो कार्पेट नबिच्छ्याएको होइन। यसका लागि पार्टीेले जोशीसहित उनको पक्षमा लागेर अनुशासनको कारबाहीमा परेको सबै नेता, कार्यकर्तालाई पुनः पार्टीमै फर्किन र चुनावमा सहयोग गर्न अपिल गरेकै हो।
तर, पनि जोशीले पौडेलसँग भन्दा पार्टीविरुद्धै जेहाद छेडे र स्वतन्त्रका उम्मेदवार वाग्लेको पक्षमा लाग्ने विनासको बाटो रोजे।
भलै यसले गोविन्दलाई केही त असर गर्ला नै। तर, विगतमा पौडेलसँगको जातिय दुश्मनी जस्तोगरी गोविन्दलाई नोक्सानी पुर्याउन मुस्किलै पर्ला। किन भने, विगतका पार्टी अधिवेशनहरुमा जिल्लाभित्रको राजनीति गर्दा जोशीलाई साथ दिने गोविन्द पनि एक हुन्।
अहिले गोविन्दले विगतमा जोशीलाई लगाएको गुणको बदला बैगुनले तिर्छु भन्दै आफ्ना समर्थकलाई उनीविरुद्ध भड्काउन कोशिश गरेछन् भने पनि जोशीले यसअघि पाएको ६८ सय मत सबै बाल्टीले पानी खन्याएजस्तो गरी खनिनेवाला छैन। जोशीका आधा भन्दा बढी समर्थकले भट्टराईलाई सघाउने बचन दिएर प्रचारमा लागिसकेको स्वयं भट्टराई पनि दाबी गर्छन्।
पौडेल र जोशीको चेपुवामा परेका गोविन्दले यसपटक टिकट मात्र पाएका छैनन्, उनीहरुबीच हुँदै आएको साँढे जुधाई बाच्छाको मिचाईको स्थितिबाट तनहुँ कांग्रेसलाई पनि मुक्ति दिलाएका छन्।
राष्ट्रपति पौडेलले छाडेको तनहुँ १ मा गोविन्द राजनीतिक हिसाबले उत्तराधिकारी नै त नभनौँ, तनहुँका जनता र राष्ट्रपति पौडेलबीचको सेतु बन्दैछन्। नेपालीको कला, साहित्य र पौराणिक धर्मग्रन्थको इतिहासमा तनहुँ पहिले वेदव्यास ऋषि र आदिकवि भानुभक्तको नामले परिचित थियो होला। वर्तमान राजनीतिक परिवेशले तनहुँलाई नेपालको तेस्रो राष्ट्रपतिको जिल्लाका रुपमा परिचित हुँदैछ। जसको आधारमा पनि तनहुँका जनताले गोविन्दलाई उपहार स्वरुप मत दिने विश्वास कांग्रेस लगायत गठबन्धनका नेता, कार्यकर्ताको छ।
त्यही उपहारमा प्राप्त जनविश्वासको माध्यमबाट गोविन्दले विगतको भन्दा बेग्लै प्रभाव देखिनेगरी त्यस क्षेत्रकोे विकास र संमृद्धिको यात्रालाई गति दिन सक्नेछन्।
यस हिसाबले पनि तनहुँमा गोविन्दको लागि चुनावी परिणाम सहज बन्दैछ।
स्थानीय एमाले नेता, कार्यकर्ताभित्रको बढ्दो असन्तुष्टिः
अर्को तर्फ कांग्रेसको चिरस्थायी प्रतिद्वन्द्धीका रुपमा तनहुँमा एमाले नै हो। तर, थुप्रै नेता, कार्यकर्तालाई पाखा लगाउँदै भर्खरै जागिरे जीवनबाट निवृत्त भएर नेताको आशिर्वादमा गत मंसिर ४ गते काठमाडौं ६ मा चुनाव लडेर पराजित खनाल पुनः तनुहँमा पठाएकोमा एमालेजनभित्र असन्तुष्टिको आगो दन्किँदैछ। माथिबाट नेतृत्वले जबरजस्ती लादेको उम्मेदवारलाई चुनाव जिताउने हामी कसैका गोठाला, खेताला होइनौँ र यही अवस्था रहेमा हामी किन राजनीति गरिरहने भन्ने मनोभावनाले तनहुँ एमालेभित्र ठूलै समस्या पैदा गरेको एमालेका एक नेता बताउँछन्।
उनीहरुको पार्टी राजनीतिक जीवनमा रुख चिन्हमा चुनाव लड्दै गरेका गोविन्द भन्दा सूर्य चिन्हधारी सर्वेन्द्र बढी घातक हुनसक्ने बुझाईका कारण पनि कतिपय एमालेजनले गोविन्दलाई मत दिने बचन दिइसकेको प्रचारका क्रममा व्यस्त रहेका गोविन्द बताउँछन्।
विगतका ७ संसदीय र गत स्थानीय चुनावको परिणामले के भन्छ?
तनहुँ १ बाट ०४८ सालमा पौडेल अत्याधिक मतले विजयी भएपछि त्यो क्षेत्र जोशीको हातमा गएको थियो। जसले त्यसपछिका दिनमा निरन्तर चुनाव जित्दै आए भने पौडेल तनहुँ २ बाट। तर, ०६४ को निर्वाचनमा माओवादीको हावाहुरीमा जोशी पराजित भ एभने पौडेल विजयी भए। ०७० मा उक्त क्षेत्रबाट शंकर भण्डारीले बाजी मारेपनि ०७४ को निर्वाचनमा जोशीको अन्तरघातको शिकार पौडेल बने।
तर, गत निर्वाचनमा पौडेलले उक्त क्षेत्रमा २५ हजार मत ल्याएर विजयी हुँदा उनका प्रतिद्वन्द्धी एमालेका एकबहादुर रानाले १९ हजार ९ सय ८१ मत ल्याएर पराजित भए भने, स्वतन्त्र उम्मेदवार बनेका जोशीले ६८ सय मतमा चित्त बुझाउनु पर्यो। रास्वपाका विकास सिग्देलले ६ हजार मत ल्याएर जोशी सरह आफ्नो अस्थित्व देखाए।
समानुपातिक तर्फको मत परिणाम हेर्दा पनि पहिलो स्थानमा २० हजार मतसहित कांग्रेस छ भने, १६ हजार एमालेको, १२ हजार रास्वपा तथा ७ हजार माओवादीको छ।
त्यसभन्दा अघि सम्पन्न स्थानीय निर्वाचनको नतिजाका आधारमा हेर्ने हो भने पनि तनहुँमा कांग्रेसकै मत ज्यादा देखिन्छ।
चितवनसँग जोडिएको देवघाट गाउँपालिका, आँबुखैरनी गाउँपालिका, बन्दीपुर गाउँपालिका, भानु नगरपालिका र व्यास नगरपालिका १४ मध्ये ५ र ६ बाहेक १२ वडा समेटिएको यस क्षेत्रमा बन्दीपुरमा एमाले र आँबुखैरहनीमा माओवादीले जित निकालेका थिए।
स्थानीय तहको मत परिणामका आधारमा हेर्ने हो भने पनि पहिलो स्थानमा रहेको कांग्रेसलाई तेस्रो स्थानमा रहेको माओवादीका अतिरिक्त नेकपा एसको पनि केही मत थपिन सक्छ। यस आधारमा सामाजिक संजाल र मिडियाले कागजी बाघका रुपमा चर्चित बनाएका रास्वपा उम्मेदवार वाग्लेले गोविन्द होइन, सर्वेन्द्रलाई पाखा लगाएर दोस्रो स्थान सुरक्षित गर्न पनि मुस्किलै देखिन्छ। उनले यसअघि रास्वपा उम्मेदवारको सबै मतसँगै केही कांग्रेस, एमालेका असन्तुष्ट व्यक्तिको मतसँगै जोशीको हजारदेखि १२ सय मतको जुगाढ गर्दा पनि उनले प्राप्त गर्ने मत १० हजार कटाउन मुस्किलै छ।
तर, सांगठिक रुपमा बलियो अवस्थामा रहेको एमालेको यसअघिकै मत कायम रहेको खण्डमा पनि गोविन्दले माओवादी लगायत गठबन्धनका दलसँगै जोशीका केही मत थप्दै यसअघि पौडेलले पाएको मत भन्दा ज्यादा अर्थात २७ देखि ३० हजारको आसपासमा ल्याएर आफ्नो संसदीय यात्रा सुरक्षित गर्न सक्ने दाबी सांसद श्रेष्ठको छ।
