नेपाली कांग्रेसका महामन्त्री गगनकुमार थापाले पार्टी सह–महामन्त्री महेन्द्र यादवमाथि बुधबार दिउँसो भएको आक्रमणबारे गहिरो अनुसन्धान गरी सत्यतथ्य उजागर गर्न सरकारसँग माग गरेका छन्।

प्रतिनिधि सभाको बिहिबारको बैठकको सुरुमै विशेष समय लिएर बोल्दै कांग्रेस सांसद समेत रहेका महामन्त्री थापाले यादवले नछलेको भए उनको हिँजो जे पनि हुनसक्थ्यो भन्दै उक्त घटनाबारे प्रधानमन्त्री र गृहमन्त्रीको गम्भीर ध्यानाकर्षण गराए।

उनले उक्त घटनालाई एउटा सन्काहले सन्किएर गरेको आक्रमणको रुपमा संचारमाध्यम र सामाजिक संजालले सामसुम पार्न र असन्तुष्टिलाई पोख्ने माध्यमको रुपमा हिंसात्मक गतिविधिलाई बैद्यता दिने कोशिश गरिनु पनि दुःखद भएको बताए।

साथै उनले, कुनै व्यक्तिले कसैलाई चित्त नबुझ्ने कुरा बोलेकै भरमा आक्रमणमा पर्ने अथवा हिंसालाई बैद्यता दिने कोशिश गलत भएको भन्दै यसले नेपाली समाज कै फेरि अर्को हिंसाको दुश्चक्रमा त पर्ने होइन भनि चिन्ता व्यक्त गरे।

यसका अतिरिक्त राजधानीकै मुटुमा एउटा राजनीतिक दलको नेतामाथि आक्रमण भएको घटनाले आफूलाई सरकार र गृहमन्त्रीसँग प्रश्न गर्न चाहेको बताउँदै भने, ‘के अब हामी काठमाडौँमा एक्लै हिँडन् नहुने भएको हो?’

साथै उनले प्रधानमन्त्री र गृहमन्त्रीलाई सार्वजनिक कार्यक्रमबाट ज्यादा बोल्ने भन्दा काम गरेर देखाउन सुझाव दिए।
प्रस्तुत छ, कांग्रेस महामन्त्री गगनकुमार थापाले संसदमा व्यक्त गरेको अभिव्यक्तिको अंशः

सम्माननीय सभामुख महोदय,

नेपाली कांग्रेसका सह–महामन्त्री, संविधान सभाका सदस्य महेन्द्र यादवमाथि हिँजो मध्यान्ह काठमाडौंमा सांघातिक आक्रमण भएको छ।

मैले हिजो साँझ चिकित्सकहरुलाई गएर भेटेँ। चिकित्सकहरुको भनाई अनुसार, उहाँ भाग्यले बाँच्नु भएको छ। उहाँले नछल्नु भएको भए जेपनि हुन सक्थ्यो। म उहाँको शिघ्र स्वास्थ्यलाभको कामना गर्दछु।

सांघातिक आक्रमण गर्ने मान्छे पक्राउ परेको छ। तर, एउटा सन्काहाले सन्किएर हान्यो, भनेर एउटा भाष्य निर्माण गर्न खोजिँदैछ। यसलाई थामथुम पार्ने, सामसुम पार्ने कोशिश हुँदैछ।

म नेपाली कांग्रेसको तर्फबाट सरकारलाई सचेत पनि गराउन चाहन्छु, सरकारको ध्यानाकर्षण गराउँन चाहन्छु, यो विषयको गहिरो अनुसन्धान भएर, यो घटना कसरी भयो, किन भयो, यसका सबै पक्षहरुका बारेमा राम्रोसँग अनुसन्धान होस्। र योसँग जोडिएका अरु सबै पक्षहरु पनि उजागर होस्।

म गृहमन्त्रीलाई सोध्न पनि चाहन्छु, के अब हामीले काठमाडौँमा एक्लै हिँड्न नमिल्ने भएको हो? कोही जलाइदिन्छु भन्छ, कोही खुकुरी हान्छ। हामी एक्लै हिँड्न हुने हो कि नहुने हो?

म प्रधानमन्त्रीले, गृहमन्त्रीले ठाउँ ठाउँमा बोलेको सुनिरहेको छु। यसलाई छाडिने छैन, यस्तो गरिने छ। म आग्रह पनि गर्न चाहन्छु, जिम्मा लिएकोले धेरै बोल्ने होइन, गर्ने हो। हामीले परिणाममा हेर्न चाहन्छौँ।

हामीले परिणाममा देख्यौँ भने त्यसको मूल्यांकन गर्ने संसद छ, नागरिक छ, आम जनता छन्, संचारमाध्यम छन्। काठमाडौँमा एउटा संविधान सभाको सदस्य भएको व्यक्ति सार्वजनिक कार्यक्रममा सहभागी भएर आउँदै गर्दा उ सुरक्षित छैन भने प्रधानमन्त्री, गृहमन्त्रीलाई यो विषयले पोल्नु पर्छ कि पर्दैन?

हिँजो मैले समाचारहरु पनि पढेँ, सम्माननीय सभामुख महोदय। के लेखिएको छ भने, घटना हुनुभन्दा पहिला महेन्द्र यादवले के बोले भनि लेखिएको छ। त्यसको आशय के हो?

महेन्द्र यादवले जेसुकै बोलका हुन्, महेन्द्र यादवले कसैलाई मन नपर्ने कुरा बोले, कसैलाई चित्त नबुझ्ने कुरा बोले, के कुनैपनि कुराले, कसैले पनि बोलेको कुराले कसैले कसैमाथि सांघातिक आक्रमण गर्ने, खुकुरी हान्ने कुरालाई जायज ठहर्याउन सक्छ? बैद्य ठहर्याउन सक्छ?

म नियतमाथि प्रश्न गर्दिन। तर, लेख्नेहरुले पनि सोच्नु पर्ने बेला आएको छ, यो बेलामा। यदी हामी कुनै पनि माध्यमबाट हिंसा जायज हुन्छ भन्ने कुरालाई स्थापित गर्ने कोशिश गर्दैछौँ भने, हामी ठूलो गल्ती गर्दैछौँ।

सम्माननीय सभामुख महोदय,
म आग्रह गर्न चाहन्छु, यो संसदभित्र रहेका सबै राजनीतिक दलहरु, संचारमाध्यम, नागरिक, नागरिक समाज सबैले एकपटक मनन गर्ने बेला आएको छ, कि यदी समाजमा असन्तुष्टि छ तर, यो असन्तुष्टिलाई देखाएर यदी समाजमा हिंसालाई प्रोत्साहन गर्ने अभिव्यक्ति, हिंसालाई प्रोत्साहन गर्ने घटना वा हिंसात्मक गतिविधिहरुलाई कुनै न कुनै मानेबाट प्रश्रय दिन हामीले खोज्यौँ भने नेपाली समाजले त्यसको ठूलो मूल्य चुकाउन पर्नेछ।

हामी धेरै संघर्ष र सकसबाट बाहिर निस्किएर हिंसाबाट बाहिर निस्किएका छौँ। तर, कता कता असन्तुष्टिलाई सम्बोधन गर्ने भन्दा पनि असन्तुष्टिलाई भँजाएर अराजकता मच्चाउने पहलकदमीहरु भएको हामी यत्रतत्र देखिरहेका छौँ।

महेन्द्र यादवमाथि आक्रमण भयो भन्ने कुरा मात्र होइन यो। मान्छे मर्यो भन्ने होइन, सभामुख महोदय, काल पल्कियो भन्ने कुरा हो।

त्यसैले यो घटनालाई सामान्य घटनाको रुपमा नलिउँ। अराजकताले जसरी नेपाली समाजलाई गाँज्न खोज्दैछ र कुनै न कुनै माध्यमबाट जसरी हामी यसलाई बैद्य वा जायज ठहर्याउने कोशिशहरु गरिरहेका छौँ, यसको ठूलो मूल्य नेपाली समाजले चुकाउनु पर्ने अवस्था आउन सक्छ। यो बारेमा हामी सबै सचेत हुन

अन्त्यमा, सम्माननीय सभामुख महोदय,
म एउटा अर्को विषयमा मात्र ध्यानाकर्षण गराउन चाहन्छु। यहीबिचमा हामीले सुन्यौँ, कान्ति बालअस्पतालमा लाइन बसिरहेको एउटा हजुरबुबाले आफ्नो नातिनीको उपचार गराउन नसक्दाखेरि उनको मृत्यु भयो।

मैले समाचारमा पढेँ, नियम बनाउनु पर्ने छ। म आँफैँ स्वास्थ्य मन्त्री भएको बेलाको सम्झिन्छु, त्यहीबेलामा बनाएका नियमहरु छन्। अस्पतालमा अत्यावश्यक सेवा लिनुपर्ने मान्छेले लाइन बस्नै पर्दैन। त्यो नियम छ।

अहिले नियम नभएको कारणले गर्दा भएन भनेर ढाकछोप गर्न खोजिएको छ। हाम्रो आँखा अगाडि पाँच वर्षिय बालिका काठमाडौँको केन्द्रमा भएको बालअस्पतालमा उपचार गर्ने सुविधा हुँदाहुँदै उपचार नपाएर छट्पटाएर मर्नु परेको घटना पढ्न सुन्न हामी बाध्य भएका छौँ। यो घटनालाई पनि सामसुम नपारियोस्। यसकाबारेमा सत्यतथ्य के हो? छानविन भएर सदनलाई जानकारी गराइयोस्।

सम्माननीय सभामुख मार्फत यो पनि माग राख्न चाहन्छु। धन्यवाद।